मिति : २०८०/०६/२२

श्रीमान प्रधानमन्त्री ज्यू,
नेपाल सरकार

कृषि तथा वन विज्ञान विश्वविध्यालयबाट स्नातक सकिन लागेका विध्यार्थीहरु (११४) जना अहिले हामी इजरायल र हमासको युद्धको चपेटामा फसेका छौं। ११ महिनामा यस देशबाट केही शीप लिएर नेपाल फर्किएर नेपालमा केही गर्ने हाम्रो सपनाको संसार भत्किदै गै राखेको छ । हाम्रो आत्माबल घट्टै गैराखेको छ। हामी मानसिक तनावमा पुग्न आटिसकेका छौं । अब धेरै सोच्ने परिस्थिती पनि बाँकि रहेन ।

आकाशमा चरा उडेको देखेको हामी, आज मिसाईल र फाइटर प्लेन देख्नुपरेको छ । तिहारमा पटका खुशिका साथ रमाउदै हेरेका हामी आज आफू अगाडि बन्दुक पड्की राखेको देखेर त्रसित छौं। बंकरमा लुक्यो भन्ने बंकर भित्रै छिरेर आक्रमण भैराखेको छ । हामी हाम्रा सुदुर पश्चिम विश्वविध्यालयका सहपाठी साथीको निधनले छाती चिरिएको छ ।

हामी स्तब्ध छौ, हमलामा पर्यो भने गोली निल्नेको अर्को विकल्प केही पनि छैन । लुकेर बसेका हामीहरु खाना र पानीको समस्यामा जुटनुपरेको छ । नखाउ भने भोक र प्यास लाग्छ, खाउ भने बाहिर शौचालय जान डर लाग्छ । आक्रमण हावा, जमिन, जमिनमुनि सबैतिर पुगिसकेको भैराखेको छ । विभिन्न देशको समर्थनले गर्दा युद्ध यतिकै रोकिने अवस्था पनि छैन । यो युद्ध लामो या हामीलाई भर्खरै हाम्रो देश फर्कन मन छ ।

आदरणीय प्रधान‌मन्त्री ज्यू, अवको हाम्रो आशा पनि तपाई नै हो। भरोसा पनि तपाईने हो। यो दुई देशको चपेटामा परेर ज्यान गुमाउन मन छैन । हामीलाई हाम्रो देश आउने वातावरण मिलाईदिनुहोस हामी देशमाने रमाउने छौ ।

हामी नेपालको तीन विश्वविध्यालयबाट यहाँ आएका छौ । कृषि तथा वन विज्ञान विश्वविध्यालय, त्रिभुवन विश्वविध्यालय र सुदुरपश्चिम विश्वविध्यालय संगै यहाँ अन्य विध्यार्थीहरू र नेपाली नागरिक हुनुहुन्छ । छिटो भन्दा छिटो नेपाल सरकार र प्रधानमन्त्रीको प्रत्याभूति तपाईले अवश्य गराउनुहुनेछ। यो हाम्रो तपाई प्रतिको विश्वास हो, यही विश्वास मा नै हाम्रो सास अडिएको छ ।

युद्धको चपेटामा परेको नेपाली
सुरज भण्डारी
कृषि तथा वन विज्ञान विश्वविध्यालय
हाल ठेगाना
kadesh barnea, israel
+9725122825166

Hello Nepal and dear nepali Shobha paswan from shorashim nursery, Mevtahim. It’s been more than 48 hours we are here in bunker. Its a small room and we are total 18 nepali students , 15-Agriculture and forestry university , 3- Far Western University.

We are safe till now but the environment is fearful. We have never experienced this in our real life , we just used to watch in movies. Look how scary it is , the sound of bomb blast and back to back firing by terrorist in our area along with the bad news of our friends from Far Western University being killed by terrorist, we are just breathing, it doesn’t feel like living. Its 3rd day today , bombarding in each second can be heard from this morning we are quite helpless.

We can’t even sleep, of course we haven’t taken proper food from long time but it feels like no hunger, no thirst , we just want to go back to nepal with all our nepali friends. Hope everything will be better soon. Nothing except prayers can save us right now. But still requesting our country for some help , and hope they are trying to take us into more safer place by contacting RNIT and also to take us back to nepal as soon as the situation will be less dangerous or normal.