सरकारले कोरोना भाइरस (कोभिड १९) रोकथामका लागि बन्दाबन्दी (लकडाउन) गरेका कारण दैनिक ज्यालादारीमा काम गर्ने मजदुर, अतिविपन्न परिवारलाई स्थानीय सरकारमार्फत् राहत वितरण कार्य भइरहेको अवस्थामा जनप्रतिनिधिले कसरी काम गर्दै छन् ।
दैनिक सयौँ व्यक्तिसँग सम्पर्क गर्नुपर्ने भएकाले उनीहरूको स्वास्थ्य सुरक्षाको अवस्था के छ भनी जनतासँग प्रत्यक्ष सम्पर्क हुने स्थानीय तहका जनप्रतिनिधिका बारेमा बुझ्ने कोशिस गरेका छौँ ।

अप्ठ्यारो परेकालाई पहिले सहयोग गर्ने भावनाको सबैले विकास गर्नुपर्छः

रोशनप्रसाद ढकाल, वडाध्यक्ष, सुन्दरहरैंचा– १२

कोरोना महामारी रोक्न लगाइएको लकडाउनबाट पीडित परिवारलाई राहत लिएर हामी निरन्तर गइरहेका छौँ । पहिलो चरणमा हामीले ४ सय परिवारलाई राहत वितरण गरिसकेका छौँ । हाम्रो वडामा ८ सय १० परिवार राहत दिनुपर्ने अवस्थाका छन् । यसमध्येबाट पनि छनोट गरी दैनिक हातमुख जोर्न समस्या भएको परिवारलाई दिइने गरिएको छ ।

वडाबासीका साथै अन्य स्थानीय तहका नागरिक पनि फेला परेकाले उनीहरुलाई पनि मानवताको नाताले राहत वितरण गरिएको छ । लकडाउनका कारण छिमेकी जिल्लामा जान नपाएकालाई सम्बन्धित ठाउँमा पुर्याएका छाँै । वडा नम्बर १२ मा खोर्साने टोल, सिद्धेश्वर टोल, शुक्रबारे टोल, संगम टोल गरी टोल विभाजन गरी राहत दिइएको छ ।
कोरोना र लकडाउनको बारेमा सबै जना जानकार भएको देखिन्छ । लकडाउनका कारण यो रोगबारे बुझ्ने क्रम अझ बढेको छ । नागरिक सुरक्षित बन्दैछन् । तर पनि गाउँमा सेनिटाइजर, मास्क, पञ्जा प्रयोग गरेर काम गर्ने थोरै पाइन्छन् । धेरैले मास्कको मात्र प्रयोग गरेका छन् । हामीले बस्तीमा उपलब्ध भएसम्म त्यस्ता सामग्री वितरण गरिरहेका छौँ ।

हामी जनप्रतिनिधिलाई पनि मास्क, सेनिटाइजर र पञ्जामात्रै उपलब्ध छ । दैनिक सयौं संख्यामा प्रत्यक्ष नागरिकसँग भेट हुँदा समस्या छ । उपलब्ध खाद्य सामग्रीलाई सही तरिकाले लक्षित व्यक्तिसम्म पुर्याउन लागि परेका छौँ ।

दाताले दिएको रकमको एक पैसा पनि तलमाथि, पक्षपात नगरी वितरण गर्नेछौँ । सबैलाई अनुरोध पनि गर्छु मसँग अहिले आज खान छ भने भोलिको दिन राम्रो आउँछ भनेर कल्पना गर्ने हो र सेवा पनि गर्नुपर्ने हो । म भन्दा अर्को साथीलाई अप्ठ्यारो परेको छ भने पहिले त्यसलाई सहयोग गर्ने भावनाको सबैले विकास गर्नुपर्छ । राजनीतिक रूपमा वितरण गर्ने होइन अहिलेको पीडालाई कसरी जित्ने भनेर लाग्नु पर्छ ।
अउँदै गरेको नयाँ वर्षमा यो भाइरससँगको लडाइँ जितेर सबैले मनाउँला अहिले भने सबैलाई घरमै बसेर सामान्य शुभकामना मात्र आदानप्रदान गर्न अनुरोध गर्दछु ।

बस्तीमा रोगबाट भन्दा पनि भोकबाट कसरी बच्ने भन्नेमात्र देखिन्छ
जीवनप्रसाद ढुंगाना, वडाध्यक्ष, सुन्दरहरैंचा– ३

वडा नम्बर ३ मा ज्याला मजदुरी गरेर जीवन चलाउनेको संख्या धेरै छ । पहिलो चरणमा राहत बाँड्दा स्थायी बसोबास गर्नेलाई प्राथमिकता दिएर ४ सय ९२ परिवारलाई राहत बाँडेका थियौँ । भाडामा बस्नेलाई दिइएको छैन । खोलामा काम गर्नेको संख्या पनि धेरै भएकाले यो संख्या पनि बढ्ने देखिएको छ । हामीले भाडामा बस्नेको पनि लगत संकलन कार्य थालेका छौँ । लकडाउनको अवधि लम्बिँदै गएकाले राहत पाउने व्यक्ति पनि थपिँदै गएका छन् ।

गाउँमा जाँदा कोरोनाको संक्रमणबाट सुरक्षित हुन केन्द्र र प्रदेश सरकारले केही उपलब्ध गराएको छैन नगरपालिकाले पञ्जा दिएको छ । आफैँले सेनिटाइजर किनेर हातमा लगाएर हिँड्छौँ । दिनमा ३÷४ सय नागरिकसँग प्रत्यक्ष सम्पर्क हुन्छ । भारतबाट वा अन्य मुलुकबाट आएका नागरिकलाई खोज्न जाँदा धेरै व्यक्तिसँग सम्पर्क हुने गर्दछ । जनप्रतिनिधि हौँ जनताको कसम खाएर सेवामा लागेको हुँदा धेरै जोखिम मोलेर पनि काम गरिरहेका छौँ ।

हामीले बाहिरी मुलुकबाट आएका २३ जना लाई स्वास्थ्यजाँचका लागि पठाएकामा २ जनालाई टाँडीमा रहेको क्वारेन्टाइनमा राखिएको छ भने अरु व्यक्ति होम क्वारेन्टाइन अर्थात् घरमै सुरक्षित बसेका छन् । हामी ती व्यक्तिसँग पनि सम्पर्कमै छौँ ।

विश्वका धनी राष्ट्रले भोगेका उनीहरुको दयनीय अवस्था देख्दा हामीले महसुस गरेका छौँ सरकारले कमसेकम स्वास्थ्य र सुरक्षाको क्षेत्रमा काम गर्नेको बारेमा सोच्नुपर्छ । जनप्रतिनिधिहरु जनताको प्रत्यक्ष सम्पर्कमा रहने हुनाले खतरामा छन् उनीहरुलाई संक्रमण हुन सक्छ भनेर नेपाल सरकारले सोचेको देखिँदैन ।

गाउँगाउँमा हामी राहत लिएर जाँदा या लगत संकलन गर्न जाँदा धेरै लामो लकडाउन भएको भनी गुनासो गरेको पनि पाइन्छ । तर अशिक्षित बस्तीहरुमा यसको प्रभाव खासै देखिँदैन उनीहरु रोगबाट भन्दा पनि भोकबाट कसरी बच्ने भन्नेमात्र देखिन्छ । उनीहरुको पहिलो आवश्यकता भोक टार्ने मात्र भएको पाइन्छ ।

यो असहज परिस्थितिमा पनि हामी राहत बाँडिरहेका छौँ । केही ठाउँमा असहजता देखिए त्यसलाई सहजतातर्फ लैजानेछौँ । सरकारले यो लकडाउनको अवधि बढाएर जानुपर्ने देखिन्छ । नयाँ वर्ष हामी आफैँमा मात्र सीमित भएर मनाऔँ, कुनै भीडभाड गर्नुहुँदैन । लकडाउनको पालना गर्नुपर्छ । सबैलाई नयाँ वर्षको शुभकामना ।

 

राहत पाउनेले हस्ताक्षर गर्न नसक्दा हात समातेर ल्याप्चे लगाउनुपर्छ
उर्मिला शर्मा रिजाल  कार्यपालिका सदस्य, सुन्दरहरैंचा

हामीले वडाको टोलटोलमा र घरघरमा गएर राहत उपलब्ध गरायौँ । पहिलो र दोस्रो चरणमा ४ सय परिवारलाई बाँडिएको छ । हामी गाउँमा जाँदा मेरो पनि छुट्यो भन्ने धेरै जनाले भन्नुहुन्छ । हामीले घर हेरेर परिवार हेरेर सकेसम्म पाउनैपर्नेलाई राहत दिएका छाँै । पहिले हामीले डेरामा बस्नेलाई नदिने भनेका थियौँ । पछि लकडाउन लम्बिएसँगै उनीहरुलाई पनि दिन थालिएको छ ।
हामी आफू पनि सँगै जाने हुनाले हामीले विपन्न परिवार पहिचान गरेर नै राहत उपलब्ध गराएका छौँ । कुनै व्यक्तिलाई झुक्किएर दिइएको भए बेग्लै कुरा हो नियतवश हुँदैन । हामी सकेसम्म विपन्न परिवारलाई मात्र दिन्छौँ । गाउँगाउँमा जाँदा हामी साबुनपानीले हात धुनुपर्ने जानकारी गराउँछौँ । सबै गाउँमा साबुनपानी प्रयोग कम मात्रामा गरेको पाइन्छ ।

राहत सामग्री बाँड्ने एकदमै जोखिममा छौँ । राहत पाउनेले हस्ताक्षर गर्न नसक्दा वा नजान्दा हात समातेर ल्याप्चे लगाउनुपर्ने हुन्छ । के गर्नु भरसक आफू पनि जोगिएर उनीहरुलाई पनि सचेत गराउँदै काम गरिरहेका छौँ । मास्क, पञ्जा, सेनिटाइजर प्रयोग गरेर आफूलाई व्यवस्थित गरेर हिँडिरहेका छौँ ।

डराएर हामी जनप्रतिनिधि घरभित्र बस्ने अवस्था पनि छैन । खान नपाउनेलाई दिनैपर्छ । हामीले जति सेवा गरे पनि जनताका लागि कम नै हुन्छ । हामी सधँै जनताप्रति समर्पित रहेर कम गर्नेछौँ । आउने नयाँ वर्षमा कसैले धेरै ठूलो कार्यक्रम नगरी आफँैमा मात्र सीमित रहेर मनाउनु होला । हार्दिक शुभकामना ।