आफ्नो बच्चाको प्रतिभा हेर्न सबै आमाबाबुको चाहना हुन्छ । सीमित बालबालिकामा मात्र विशेष प्रतिभा लुकेर रहेको हुन्छ । यस्ता प्रतिभालाई प्रस्तुत गर्दा उनीहरू प्रेरणाको स्रोत बन्न सक्छन् । जसले गर्दा समाजमा भएका नानीबाबुहरूको क्षमतालाई थप ऊर्जा मिल्ने देखिन्छ ।

मोरङको सिद्धार्थ सेकेण्डरी स्कुलमा अध्ययनरत दियोग ढकालको प्रतिभा पनि लोभलाग्दो छ । दियोग अहिले एसईई दिएर ११ कक्षामा पढ्ने तरखर गर्दैछन् । तर लकडाउनका कारण विद्यालय कहिले खुल्छ भनेर दैनिक समाचार हेरे पनि त्यो दिन अहिलेसम्म नआएको बताउँछन् ।
‘साथीहरूसँग भेटघाट गर्न त मन छ तर लकडाउनले भेटै बन्द गरायो,’ उनी भन्छन्, ‘घर बस्दा गीत प्राक्टिस गर्ने अवसर मिलेको छ त्यसमा खुशी छु ।’

दियोग आधुनिक गीतलाई टपक्कै टिपेर जस्ताको तस्तै गाउन सक्छन् । त्यही भएर सानै कक्षादेखि स्कुलमा पुग्ने बित्तिकै शिक्षक र विद्यार्थीबाट गीत गाउने अनुरोध आइहाल्थ्यो ।

कक्षा ४ मा हुँदा पहिलो पटक प्रतियोगितामा भाग लिने मौका पाएको उनी बताउँछन् । ‘म ४ कक्षामा हुँदा विद्यालयले गरेको ट्यालेन्ट सो भएको थियो,’ उनी भन्छन्, ‘त्यहाँ मैले पनि एउटा गीत सुनाएँ त्यस पछि सबैले अफर गर्न थाल्नुभयो त्यहीँबाट शुरु भयो ।’

अहिले थुप्रै प्रतियोगितामा भाग लिएर विभिन्न ठाउँबाट पुरस्कार हात पार्न उनी सफल भएका छन् । उनी भन्छन्, ‘जुन दिन मैले गीत गाएर पुरस्कार ल्याएँ त्यो दिन मभन्दा पनि ममी, बाबा धेरै खुसी हुनुभएको थियो । मलाई उहाँहरूले गरेको हौसला र प्रेरणाले नै मैले गायन क्षेत्रको शुरुवात गरेँ । अब यसलाई पढाइसँगै निरन्तरता दिन्छु ।’

दियोगको सोख भनेको व्यवस्थापन विषय पढेर व्यवसायी बन्ने रहेको छ । उनी भन्छन्, ‘पहिले पढाई, त्यसपछि गायन । म पढेर बिज्नेसमेन बन्छु ।’

दियोगले विद्यालयका शिक्षक जेबी थुलुङले रचना गरेको  ‘देशको मुहार खुसीयालीले भर्न पाए हुन्थ्यो गाउँदागाउँदै देशको गीत मर्न पाए हुन्थ्यो…  बोलको गीत एकल आवाजमा रेकर्ड गराइसकेका छन् । यस्तै सामुहिक रुपमा गाइएको ‘सिद्धार्थका हामी फूलहरू फूलेर सुवास फुलेर सुवास छर्नु छ, शान्तिको रङ भर्नु छ…’ बोलको सामुहिक गीत समेत रेकर्ड गराइसकेका छन् । यो गीत सिद्धार्थ सेकेण्डरी स्कुलको संस्थागत गीत हो ।

दियोग एसबीएसी सिङ्गिङ स्टारको प्रदेशस्तरीय प्रतियोगितामा सेमीफाइनलसम्म पुगेका थिए । बेलबारी महोत्सवमा भएको प्रतियोगितालगायत थुप्रै ठाउँमा गएर उनले आफ्नो कला प्रस्तुत गरिसकेका छन् । उनीभित्र साङ्गीतिक छनक देखिएपछि परिवारले विराटचोकमा रहेको कलाशालामा पठाउन थाल्यो ।

त्यसपछि उनलाई धेरै सहज भएको उनी बताउँछन् । २०६१ सालमा जन्मिएका उनले पहिलो पटक आमाबुबालाई जेसीजको कार्यक्रममा गएको बेला स्टेजमा माइक समाउँदै एउटा गीत सुनाएका थिए ।  ‘त्यो दिन म एकछिन हल बाहिर निस्किएकी थिएँ । भित्र कस्तो राम्रो गीत बजेको सुनेँ । अनि जाँदा त आफ्नै छोराले पो गाएको रहेछ,’ दियोगकी आमा योजना शर्मा त्यो क्षण सम्झिँदै भन्छिन्, ‘म अचम्मित भएँ । त्यो दिनदेखि दियोगमा गायकी प्रतिभा रै’छ भन्ने थाहा पाएँ ।’

दियोगको जादुमयी आवाजले उनका शिक्षक, विद्यार्थी र आफन्तलाई मोहित बनाएको छ । त्यसैले गायन क्षेत्रमा रुची हुने बालबालिकाका लागि दियोग प्रेरणाको स्रोत बन्न सक्नेछन् ।

सम्बन्धित समाचारहरु

मोडलिङ र नृत्यमा आफ्ने भविष्य देखेकी खुस्बु

आज राष्ट्रिय बाल दिवस देशभर मनाइँदै